به عیّوق بر شدم
آهنگ متن، آواز چهارگاه شجریانه توی دستان. تصور نمی‌کنم زیاد باهاش مشکل داشته باشین. اگه حجمش خیلی زیاده بهم بگین یه کارایی شاید بشه باهاش کرد. به نظرِ من این یکی از قوی‌ترین آوازهای شجریانه. شعر، نوازندگی، آواز همه چیز در سطح بالاس (به نظرِ من حداقل). شاید کسایی پیدا بشن از این هم ایراد بگیرن ولی برای من موسیقی خوب، اونیه که من ازش لذت می‌برم. طبعاً آدم باید گوش و طبعش درست تربیت شده باشه تا موسیقی خوب رو تشخیص بده و بین سره و ناسره تفاوت قایل بشه:
مرغی که خبر ندارد از آبِ زلال / منقار به آبِ شوره دارد همه سال
گر آبِ حیات را به پیشش آرند / زان آب خورد که خورده باشد همه سال
عین همین ماجرا هم در عشق جاری است، یعنی تا کسی طعم عشق ناب و اصیل رو نچشیده باشه، این عشق‌های رنگ‌آلود به ذائقه‌اش خیلی مزه می‌ده:
گر خوری یک بار از مأکولِ نور / خاک ریزی بر سرِ نانِ تنور!
همین. دیگه یواش یواش وقت مراجعت به دولتسراست: اگر چه خانه خانه نیست! و دولتسرای ما هم طنزی است برای دوزخی که بی‌دوست برای خودم ساختم.
