کجایی؟
یادم نیست اولین بار اینو کی شنیدم ولی قطعاً حداقل هشت سال پیش بوده. روزگاری که من دانشجوی ریاضی بودم ولی همیشه توی دانشکده‌ی ادبیات پلاس بودم! خوب یکی از دلایلش این بود که دانشکده‌ی علوم همسایه دانشکده‌ی ادبیات بود اون وقت. البته الآن مث اینکه همشون منتقل شدن به محوطه پردیس. دانشکده‌ی ادبیات رفته اونجا یا نه من نمی‌دونم دیگه. به هر حال این تصنیف «تو ای پری کجایی» که حسین قوامی خونده بود یکی از تصنیفایی بود که همیشه با بچه‌ها زمزمه می‌کردیم. من و رضا و کریم. جواد هم گهگاهی خودشو قاطی می‌کرد ولی اون اینکاره نبود. این خل‌بازیا که وسط خیابون یهو سه نفری بزنیم زیرِ آواز فقط کار ماها بود. از میون اون جمع ظاهراً الآن فقط من موندم که هنوز عادت دیرین از سرم نرفته. هنوز هم حتی وسط خیابونای لندن می‌زنم زیرِ آواز. اصلاً برام مهم نیس بگن یارو دیوونه‌اس. یادم نره که این هم شعرش مالِ سایه‌اس.
