تا به حدی است که

تا به حدی است که . . .
یکی از دوستان (فائزه خانم، که آدرس آی‌پی‌اش با مال مهرداد یکیه؛ ظاهراً از یه جا صفحه‌ی منو می‌خونن)، پایین مطلب با من برقص اظهار نظر جالبی کردند. بله صحیحه، سلیقه‌ها با هم فرق داره. من در عین حالی که شجریان گوش می‌دم و موسیقی اصیل ایرانی یه بخش ضروری زندگیمه، کوهن هم گوش می‌دم، کریس دی برگ هم گوش می‌دم و از این قبیل چیزا. تازه با تمامِ این اوصاف، اینجا توی لندن به من می‌گن اینا مالِ پیرمرداس. عشقِ اینا این موسیقیای پر سر و صدای جازه که خواننده‌هاشون معرف حضور حضرات هستن. ولی کوهن برای من یه دنیاس. باید با کوهن و موسیقیش و شخصیتش آشناتر باشین تا بشه راحت درباره‌اش حرف زد.
امروز به اقتضای احوالِ فعلی، به جای آواز آقای شجریان، تصنیفِ فلک ساخته علیزاده رو می‌ذارم. تا ببینیم چی پیش میاد. با این حال دلِ همه رو نمیشه به دست آورد:
من چه گویم که تو را نازکی طبعِ لطیف / تا به حدی است که آهسته دعا نتوان کرد!
پ.ن. صفحه‌ی تمپلیت مشکل داره، پس منتظر باشین.

بایگانی