وسیله یا هدف؟
به نظر شما، عشق وسیله است یا هدف؟
یعنی مقصودم اینکه که عشق ابزار و مرکبیه برای رسیدن به یه غایت و هدف عالیِ دیگه؟ یا عشق خودش اصلاً هدفه. یعنی ما زندگی میکنیم برای عشق یا عشق میورزیم برای رسیدن به یک هدف؟ حالا من نمیخوام بحث کنم این هدف چی باشه [اون طوری که عینالقضات میگه عشق وسیله است و مرکبیه برای رسیدن به معرفت خدا: «ای عزیز! هر چه سالک را به خدا رساند فرض باشد به نزدیک طالبان و عشق بنده را به خدا رساند!». مولوی هم گفته که: «عاشقی گر زین سر و گر زان سر است / عاقبت ما را بدان سر (یا شه) رهبر است»]، ولی به نظر شما عشق با این اوصاف وسیله است یا هدف؟
مطلب مرتبطی یافت نشد.