خوب. بالاخره معین آمد. در این چند بیانیه‌ای که معین اخیراً صادر کرده است، به نظر من چند نکته هست که اگر به آن‌ها توجه کند، احتمالاً، بیشتر مورد عنایت نسل جوان واقع می‌شود. معین در بیانیه‌های‌اش در عین این‌که تلاش می‌کند به خوبی صدر و ذیل مطلب‌اش را جمع و جور کند و انسجام منطقی نوشته‌اش را حفظ کند، شاید ناخواسته کاری را می‌کند که نباید بکند. بیانیه‌های معین بسیار طولانی و پیچیده می‌شوند. ایرانی‌ها و مخصوصاً جوانان سخنرانی‌های دراز و فیلسوف‌وار خاتمی را زیاد شنیده و دیده‌اند. الآن وقت آن نیست که همان راه طولانی و ملال‌آور را برود. معین سخنور فصیح و بلیغی نیست. نمی‌توان انتظار داشت آن سخنان مسجع و آهنگین و خطابی دکتر سروش را در سخنان معین پیدا کنیم. معین هم باید مراقب باشد که خوانندگان بیانیه‌های‌اش حوصله داشته باشند تمامی بندهای آن را به دقت بخوانند و چیزی از قلم نیفتد.
صراحت و شفافیت معین در بیانیه‌ی ورود به انتخابات‌اش ستودنی است، اما معین باید کسی را پیدا کند که ادیب خوبی باشد و بتواند سخنرانی‌ها و بیانیه‌های‌اش را ویرایش کند و آن‌ها را هر چه صیقل‌خورده‌تر در برابر مخاطبان‌اش بگذارد – البته اگر هم چنین ویراستار یا نویسنده‌ای دارد، بد نیست یواش یواش به فکر عوض کردن‌اش بیفتد! یک نکته‌ی دیگر هم این‌که بسیار عجیب است که هنوز بعد از این‌که چندین ساعت از انتشار این بیانیه در رسانه‌های خبری گذشته است، خبری از آن در وبلاگ او نیست! این الپر چه کار دارد می‌کند که زیر گوش معین نمی‌خواند کمی فعال‌تر باشد در وبلاگ‌اش؟! مثل این‌که معین وبلاگ‌نویسی را شوخی گرفته است. معین باید به فاصله‌ی اندکی بعد از انتشار بیانیه‌اش در رسانه‌ها و مطبوعات آن را حتماً در وبلاگ‌اش هم می‌آورد.
