ایشان در جلسه‌ی هیأت دولت فرموده‌اند:
«چون استیضاح وزیر کشور را قبول ندارم در جلسه مربوط به آن نیز شرکت نمی‌کنم… اگر مدرک کردان غلط هم باشد چه اثری دارد؟ من پیش از این حتی عبارت کاغذ پاره را درباره آن به کار بردم برای آنکه تنها یک مدرک افتخاری بوده است.»
از همین عبارات رییس جمهور می‌توان فهمید درکِ ایشان از کل مسأله چقدر سطحی و پرت است. «چون قبول ندارم، شرکت نمی‌کنم» جمله‌ای نیست که در شأن رییس جمهور باشد. به هر حال، آن مجلس در آن نظام مشروعیتی دارد و رییس جمهور هم اگر رییس جمهور آن نظام است، ملزم به حضور در آن مجلس و دفاع از وزیرش به طور علنی است (البته اگر چنان‌که از سیاق جمله‌ی ایشان بر می‌آید، رفتار کردان قابل دفاع باشد!). از این‌ها بگذریم. بالاخره در ایران یک نفر هست بتواند به رییس جمهور بفهماند که قضیه‌ی استیضاح دعوای دو تا بچه دبستانی نیست؛ مسأله سرنوشت یک ملت است. ایشان هنوز خیال می‌‌کنند عده‌ای علیه ایشان و دولت‌شان توطئه کرده‌اند!
رییس جمهور هنوز در جعلی بودن مدرک کردان، به رغم اعتراف صریح کردان، شک دارد و می‌گوید «اگر مدرک کردان غلط هم باشد». آخر کردان به چه زبانی باید می‌گفته است مدرک جعلی است که رییس جمهور بفهمد؟ بعد ایشان باز می‌گوید این کاغذ پاره است و تازه مدرک افتخاری هم هست! ایشان هنوز نمی‌داند که برای اخذ مدرک دکتری تحصیلی باید حداقل سه سال بروی درس بخوانی در یک دانشگاه و صبح تا شب با کتاب و تحقیق سر و کله بزنی (نه با سیاست و کارِ اجرایی). اما برای دریافت مدرک دکترای افتخاری (که آن هم به میل و اراده‌ی دریافت کننده نیست بر خلاف مدرک دکترای تحصیلی)، باید سال‌ها، اگر نگوییم حداقل سی سال، کار مثمر ثمر و جدی کرده باشی. یعنی ارزش مدرک دکترای افتخاری نه تنها از دکترای تحصیلی کمتر نیست، بلکه چه بسا به مراتب دشوارتر هم باشد. آدم وقتی این چیزها را می‌بیند، در وجود حتی یکی دو مشاور فرهیخته و باسواد در دولت نهم شک می‌کند.
