سلسله‌ی نقدهای سعید حنایی کاشانی بر یادداشت‌های اکبر گنجی درباره‌ی شریعتی هنوز ادامه دارد (آخرین یادداشت‌اش «شریعتی، مارکس و حقوق بشر» است). تا به حال گنجی به هیچ کدام از این‌ها پاسخ نداده است و حقیقتاً فکر می‌کنم جای پاسخ هم ندارد. سعید حنایی حق مطلب را به خوبی ادا کرده است و سنجیده‌تر، منطقی‌تر و برنده‌تر از این نمی‌شود سخنان گنجی را نقد کرد. من به این می‌گویم نقد تمام عیار. نویسنده‌ی فلّ سفه، هم مستقیماً به آثار شریعتی مراجعه می‌کند و آن‌ها را نقل می‌کند، هم عبارات گنجی را درست در کنار آن‌ها نقل می‌کند و هم رأی خودش را با تکیه بر مستنداتی که دقیقاً پیش روی خواننده است ارایه می‌کند. به گمان من، هیچ کس تا به حال به این شیوایی نتوانسته سست بودن و پریشان بودن نقدهای گنجی از شریعتی را نشان بدهد. دست مریزاد! (هر چند ظاهراً سعید حنایی کاشانی هنوز با من سر ماجرای آشوری و عبارات تندی که به کار برده بودم، قهر است!).
