سارا گفت:

الان استخاره کردم
چقدر روشن جوابمو داده خدا:
“آنان جاسوسان دروغزن وخورندگان مال حرامند اگر به نزد تو آمدند خواهی میان آنها حکم کن یا روی از آنان بگردان”
آیه ی ۴۲ سوره ی مائده
خدا با ماست

حامد گفت:

بسیار ممنون از مطالب امیدبخش شما در این دوره وانفسا
به درستی که مولا علی (ع) فرموده بود : “زمانی خواهد آمد که در آن ارج نیابد مگر فرد بی حاصل، زیرک دانسته نشود مگر فاجر ، مورد اعتماد قرار نگیرد مگر خائن، به خیانت محکوم نشود مگر امین و در چنین روزی است که بیت المال را بهره شخصی خود سازند و از قرآن جز نشانی نماند و از اسلام جز نام”
نمی دانم آیاتی که به آنها اشاره کردید چگونه برای شما تداعی شد ولی لازم بود اینجا بیان کنم که در ۳ هفته گذشته این دومین باری است که با آیات ۳۰-۳۶ سوره مبارکه فصلت مواجه می شوم: اول بار شب ۲۱ خرداد ماه وقتی عزیزی از من خواست تا جهت یقین قلبی در انتخاب اصلح استشاره ای به قرآن مجید بزنم. وقتی به عبارت شریفه “ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ ” رسیدم یقین نمود که اکنون نوبه “دفع شر” است با خیر.
امروز که به مطلب شما برخوردم ایمانم به تقابل شر و خیر در دوره کنونی و ضرورت “استقامت” در این راه مستزاد گردید ” و این تازه آغاز راه است”
پیش از شما، به سان شما، بی شمارها، با تارعنکبوت نوشتند روی باد: “کین دولت خجسته و جاوید زنده باد!” (شفیعی کدکنی)
پ.ن-
این را هم داشته باشید که اشارتی ناب است:
“والذین اتخذوا مسجدا ضرارا و کفرا و تفریقا بین المومنین و ارصادا لمن حارب الله و رسوله من قبل و لیحلفن ان اردنا الا الحسنی والله یشهد انهم لکذبون” (سوره مبارکه توبه آیه شریغه ۱۰۷)

سروش گفت:

فذکر ان الذکری تنفع المومنین
گاهی اوقات شنیدن دوباره آیاتی که قبلا شنیده ای چنان حالی نصیبت می کند که انگار در آن لحظه قرآن است که بر تو نازل می شود. ممنونم از شما به خاطر این حالتی که با نوشتن این آیات نصیبم کردی!

ehsan گفت:

سلام چند بار امدم بنویسم اما نشد. این بار امادلم طاقت نیاورد. من با نظرات شما کاملا مخالفم، و گمان میکنم به بیراهه میروید. شاید من اشتباه کنم و حق با شما باشد، اما شاید هم…. خدا میداند. اما ایا این شبهه بین حق و باطل انقدر واضح است که چنین با اطمینان سخن میگویید یا قدرت تشخیص شماست که چنین مطمئن مرز حق و باطل را جدا میکنید؟ به هر حال چیزی را که شما امروز باطل میپندارید من باطل نمیبینم برادر. موفق باشید.
—————————
یک بار تاریخ اسلام و تاریخ همین انقلاب را بخوانید و ببینید چند بار متهم و شاکی جای‌اش عوض شده است و چند بار مقتول با جای قاتل جوابگو شده است. یک بار دیگر قرآن را بخوانید. با وجدان‌تان می‌توانید کنار بیایید؟ یک بار دیگر سیره‌ی پیامبر و امامان شیعه را بخوانید. ببینید این روش به سیره‌ی امامان شیعی شبیه است یا به روش نیرنگ و خدعه‌ی امویان و در صدر آن‌ها معاویه؟ شبهه از این روشن‌تر که عکس و فیلم از نیروهای پلیس و ضد شورش دست به دست می‌چرخد که مشغول تخریب اموال عمومی و قتل هستند و آن وقت تقصیر این‌ها را به گردن موسوی و مردم بی‌گناه بیندازند؟ بترسید از خدا. این روزها خواهد گذشت و شما فردا باید با وجدان‌تان در برابر خدا بایستید. هر دولت و نظامی روز زوالی دارد. ولی برای هر کسی قیامت حتما آمدنی است و روزی حسابی خواهد بود.
د. م.

فاطمه گفت:

خواهشن روی تک تک اسکناسهایی که این روز ها به دستتان می رسد یا از عابر بانک میگیرید یا هر چیز دیگری عبارت رای من چه شد؟ رای من کو؟ و رای مرا پس ده را بنویسید هیچ چیزی از هیچ کداممان کم نمی شود . هر کدام که به ۱۰ نفر این را بگوییم و او را مجاب به انجام این اعتراض آرام کنیم این حرکت عاری از خشونت زمانیکه به سطح هفتم برسد میشود ۱۰ میلیون نفر و میتوانید تصور کنید این یعنی چه ؟ یک دولت هرگز نمی تواند این همه اسکناس را معدوم کند و این رای او یعنی یک افتضاح ملی . چرا فکر میکنید حتمن باید به خیابانها رفت و کشته شد ؟پس اعتراض عاری از خشونت کجا معنا پیدا میکند ؟ احساس می کنم مردم خسته شده اند. این را به وضوح میبینم دیگر کسی شبها الله اکبر نمیگوید . کسی بادکنک هوا نمیکند بابا اگر شبها بادکنک ها را باد کنیم هر کدام ده تا .۲۰۰۰ نفر که این کار را بکنند صبح میتوان ۲۰۰۰۰ بادکنک در آسمان تهران هوا کنیم چرا این روشها را بی اثر می دانیم . والا به خدا خیلی موثر است کافی است امتحان کنیم. ضمنن از بمب ایمیلی به سمت صدا وسیما نباید غافل شویم . میتواند روحیشان را تضعیف کند وآنها را بشکند . آنها جنسشان از فولاد نیست آدمند و اگر روزی چند هزار ایمیل حاوی اعتراض و حتی جملات محبت آمیز حاوی اعتراض دریافت کنند اعتماد به نفسشان شکسته میشود اگرچه روششان تغییری نکند. خواهش میکنم اطلاع رسانی کنید خواهش عاجل دارم از همه .

حمید گفت:

این روزها چقدر شبیه روزهای کوفه است!
این آدمها، چقدر شبیه کوفیان!
همیشه می اندیشیدیم که چگونه کوفیان نامه دادند و عهد شکستند.
همیشه از هم می پرسیدیم، چرا آنگاه که با مسلم چنان کردند، کوفیان در خانه های خویش خزیدند و سکوت پیشه کردند.
همیشه بر می آشفتیم، از آنانی که چه بسا نام عالم دین را یدک داشتند، ولی به جای جانبداری از حقی آشکار، همگان را به مصالحه و حفظ آرامش دعوت می کردند.
و همیشه در شگفت می شدیم از جاهلانی که نزاع را دعوای قدرت می دانستند، و نه جدال حق و باطل.
نه. اینک سالهاست که از سیاه و سفید اندیشیدن ما (من یکی لااقل) گذشته، پس صحنه را صحنه امام حسین و لشکر یزید نمی بینم. اما کفر است اگر جدال حق و ظلم را ببینم و کتمان کنم.

نیمرخ گفت:

با شورای نگهبانی که بالاخره صحت انتخابات را تایید کرد چه کنیم ؟
————————
لبخند بزنیم بهشون 🙂