۰
چه چشم پاسخ است از این دریچه‌های بسته‌ات؟
این غزل، این تصنیف، این آواز، هزار حرف و حدیث دارد. هزار غم دارد. هزار تمنای بی‌پاسخ در این کلمات نشسته است. این غزل، حکایت امیدی است نومید. قصه‌ی انتظارهایی است که سنگ شده‌اند و فراموش شده‌اند.
يادداشت‌های مرتبط
[موسيقی] | کلیدواژه‌ها: , جام تهی, سايه, شجريان, فریدون شهبازیان, لطفی, محمدرضا لطفی, هوشنگ ابتهاج, کوچه‌سار شب