این تصنیف نوبهار را که علیرضا قربانی، خواننده‌ی ارکستر سمفونیک، خوانده است امروز برای دلِ آزرده‌ی خویش می‌گذارم و هم برای خاطرِ حزینِ حضرتِ دوست که این ترانه حکایتِ رنج‌هایش بود. مرا اما این کلام آتش به جان می‌زند و حکایتِ روز به روزِ من است. رمیده‌دل بودنِ من از این آدمیانی که در دُژستان (به تعبیر داریوش آشوری) گرداگردِ من‌اند، بی‌سبب نیست:
از بس که ملول از دلِ دلمرده‌ی خویشم / هم خسته‌ی بیگانه هم آزرده‌ی خویشم
Menu
