ای فسانه، فسانه فسانه
ای خدنگِ تو را من نشانه
ای دوای دل ای داروی درد
همره گریه‌های شبانه
با منِ سوخته در چه کاری؟
ای فسانه! خسان‌اند آنان
که فروبسته ره را به گلزار
خس به صد سال توفان ننالد
گل ز یک تندباد است بیمار
تو مپوشان سخن‌ها که داری!
شرح‌اش را بعداً می‌نویسم. به تصنیف فسانه با صدای مرحوم بسطامی و آهنگ کیوان ساکت گوش دهید. شعر هم که از نیماست.
|
|
آن تصنیف دیگر را هم که از همین آلبوم فسانه است، من خیلی دوست دارم.
