مسئولیت پذیری
وحید توی یادداشتش پای این مطلب «ما نگوییم بد و . . .» یه نکته‌ای رو گفته که از یه جهت درسته و از یه جهت ایراد داره. آره آدم باید وقتی چیزی می‌نویسه مسئولیتشو بپذیره. ولی یادمون نره که اینجا اولاً وبلاگه، یعنی ضروتی نداره که آدم بیاد خیلی موشکافی فسلفی انجام بده روی مسایل. اگه دقت کنید بعضی وقتا آدمایی که وبلاگ می‌خونن حوصله‌ی خوندن مطلب طولانی رو ندارن، یعنی وبلاگ هم نباید اینجوری باشه. از اون گذشته درسته که من با آوردن یه لینک ممکنه یه جهت خاصی رو به ذهن شما داده باشم ولی از کجا معلوم که مقصودِ من این نیست که باعث بشم شما بدونین که بله چنین قرائت‌هایی هم از دین وجود داره. آیا این باعث نمی‌شه که کسی بره مطالعه بیشتر بکنه؟ به نظرِ من ما نه اینجا باید قیاس به نفس کنیم و بگیم که خوب ما که اینا رو می‌دونیم. آقا خیلیا هستن که همینا رو نمی‌دونن. از اون گذشته قرار نیست همیشه مخاطب یه حرفی یه نفر باشه. آدمای متفاوت با استنباطای مختلف مطالب متفاوت رو می‌خونن. یعنی شما ببینین آدم از خودِ قرآن هم می‌تونه استنباط سوء بکنه و باهاش منحرف بشه. این ماییم که باید آگاه باشیم. شما که نباید دربست هر چی رو دیدین یا شنیدین بشنوین و قبول کنین. من هم از کسی این توقع رو ندارم:
ای جرعه نوشِ مجلسِ جم سینه صاف دار / کآیینه‌ای است جامِ جهان بین که آه از او!
Menu
