اسماعیلیان، پذیرش دیگری، اخلاق جهان‌شهری و ایمان
شاید نخستین بار است که مسلمانان شیعه‌ی اسماعیلی جهان با افتخار و مباهات از هویت ایمانی و اعتقادی‌شان آشکارا حرف می‌زنند؛ حتی در سخت‌ترین شرایط و خصمانه‌ترین محیط‌ها هم فضایی که به شدت متأثر از تقیه بود حالا گویی نسیمی از تغییر می‌وزد. نکته‌ای که باید به یاد داشت این است که این تحول دستاورد مستقیم ۶۸ سال امامت شاه کریم الحسینی آقاخان چهارم است که امامی بود که اهل حرف نبود. شعار و نمایش برای او مشکلی را حل نمی‌کرد. باید عمل می‌کرد و از روز نخست امامت‌اش تا واپسین دمی که در عالم خاکی بود به این شیوه‌ی مرضیه‌ی نیاکان‌اش پای‌بند و ملتزم باقی ماند. چنان‌که جای دیگر نوشته‌ام: بسیار زمان خواهد برد تا اسماعیلیان و بشریت متوجه شود خدمتی که او به عالم کرد چقدر دامنه‌دار و پربرکت بوده است. شاه رحیم الحسینی، آقاخان پنجم، پنجاهمین امام مسلمانان شیعه‌ی اسماعیلی در چنین فضایی به ویژه در میان فارسی‌زبانان ضروری است پاره‌ای نکات توضیح داده شود و از فضای مسلط پرابهام معماگونه‌ای که به دلایل مختلف تاریخی و هم‌چنین معاصر استمرار داشته، راززدایی شود. این‌ها، هم مستلزم تصحیح برداشت‌های خطاست هم نیازمند توضیح است. و البته این توضیح‌ها را باید در چهارچوبی فهمید، ارایه کرد و مطالبه کرد
