فروردین ۳۰, ۱۳۸۲

نسترن‌پوش درست یادم نیست ولی فکر کنم این ابیات مالِ مرحوم علی حاتمی است (اگه کسی چیزِ دیگه‌ای می‌دونه لطفاً اصلاح کنید) که توی آوازهای

امشب . . . اگه می‌خواین یه روایت دیگه از تصنیف بیات اصفهانِ «امشب شبِ مهتابه» رو با صدای سیما مافیها گوش بدین، برین اینجا:

تاوانِ خطا به قولِ سایه: در وفای تو طمع بستم و عمر از کف رفت آن خطا را به حقیقت کم از این تاوان نیست

مگر دل به امید صدایی که مگر در تو رسد / ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد کاغذین جامه به خوناب بشویم که

تهی چند روزی شده که دنیای اطرافمو تهی می‌بینم. انگار هیچ چیز ارزش و بهایی نداره. همه چیز یکسانه. به این می‌گن تعلیق. تعلیقی که