مرداد ۱۱, ۱۳۸۲

عباس معروفی در دفاع و ابراز همراهی با نویسندگانِ ایران که روز خبرنگار می‌خواهند قلم‌هایشان را زمین بگذارند، وبلاگی عمومی بر پا کرد تا همه‌ی

مایه خرمی و خرسندی عمیقِ قبله‌ی عالم است که ساکنِ صاحب‌جاهِ ارضِ ملکوت، کاتب کتابچه، تمامی آنچه را که در ضمیرِ منیر سلطان می‌گذشت، به

دمِ صبحی، به سرم زد نواری را که امین برایم از آمریکا فرستاده بود گوش کنم. مجموعه‌ای است از کارهای تنبور استاد امیر حیاتی از

خیلی اوقات حکایت ما این است که: چه شکایت از فراقت که نداشتم و لیکن تو چو روی باز کردی درِ ماجرا ببستی آدم عاشق

داشتم نگاهی به سایت بنیاد اسماعیل خویی می‌کردم. داخل یکی از صفحات متوجه چیز جالبی شدم. از هر کسی که اسم برده بودند اولِ اسمش