تیر ۲۳, ۱۳۸۲

یادم هست که زمانی در همین پهنه‌ی ملکوت گفته بودم که به گمانِ من آدمِ عاشق، خود محور است. نه به معنایی مذموم که رایحه‌ی

بازار نامه‌نگاری حسابی داغ شده است. ابراهیم نبوی هم گویی طنزش جایش را به سیاست داده است. این دفعه نامه‌ی بعدی او به خاتمی درباره‌ی

دیشب، به گفته‌ی مسیحا، در این هوای گرم و تابستانی لندن، طوفانی در جانم به پا شد از یادآوری خاطراتی که جان را می‌خلید. طفلک

تو عجب تنگه‌ی عابر کشی ای معبرِ عشق که به جز کشته‌ی عاشق نکند از تو عبور! سخن برای گفتن و بغض برای شکستن بی‌شمار