اردیبهشت ۱, ۱۳۸۲

به عیّوق بر شدم آهنگ متن، آواز چهارگاه شجریانه توی دستان. تصور نمی‌کنم زیاد باهاش مشکل داشته باشین. اگه حجمش خیلی زیاده بهم بگین یه

آخرِ تحدید! این خبر ایسنا رو بخونین: سازمان رسمی ناظر بر وبلاگ‌ها وجود ندارد. معلوم نیست اینا پیش خودشون چی فکر می‌کنن. فرداس که بیان

شب و روز . . . ما را به آب دیده شب و روز ماجراست زان رهگذر که بر سرِ کوی‌اش چرا رود *** تا

کجایی؟ یادم نیست اولین بار اینو کی شنیدم ولی قطعاً حداقل هشت سال پیش بوده. روزگاری که من دانشجوی ریاضی بودم ولی همیشه توی دانشکده‌ی

قانون من از صدای قانون خیلی خوشم میاد. این ترانه‌ی مهستی رو گوش بدین. من از پس زمینه‌ی این خیلی حال کردم: چراغ.

یه چیز خنده‌دار الان داشتم آدرس آی‌پی کسایی رو که پای مطلب لطیفه‌ی ‌روز نظر گذاشتن می‌دیدم. خنده‌دار اینه که آدرس همه‌شون یکیه. همشون از

گر مدح گویی یا سپاس . . . الآن که داشتم بعضی نظرات رو می‌خوندم یادِ این بیت مولوی افتادم که: هان و هان گر