مهر ۱۰, ۱۳۸۵

نوشتار تازه‌ی عبدی کلانتری در نیلگون زمانه بار دیگر مرا به بحث قبلی‌ام کشاند. چند روز پیش در خانه صدای عبدی را می‌شنیدم که نوشته‌ی