اسفند ۱۲, ۱۳۸۲

گفتمش: – «شیرین‌ترین آواز چیست؟» چشمِ غمگینش به رویم خیره ماند، قطره قطره اشکش از مژگان چکید، لرزه افتادش به گیسوی بلند زیرِ لب غمناک

کهن سال پِیری، گذشته از تندباد قرون، قامت خمیده‌ای در زیر آوار غربت‌ها، سر از زانوی غم بر می‌دارد. گمان می‌بردند که اکنون چون آفتاب