مرداد ۴, ۱۳۸۲

از سخنرانیِ امشب سروش برگشته‌ام با عنوانِ «برای ایران و اسلام». چندان دست و دلم به نوشتن نمی‌رود که شرحی از آنچه رفت بازگویم. تنها

هیچ می‌دانی چرا چون موج در گریز از خویشتن پیوسته می‌کاهم زانکه بر این پرده‌ی تاریک آنچه می‌خواهم نمی‌بینم و آنچه می‌بینم نمی‌خواهم!