فروردین ۲۱, ۱۳۸۲

بگریست چشمِ ابر بر احوالِ زارِ من . . . ظهر هوا آفتابی بود. حدود یه ساعتِ پیش رفتم بیرون، دیدم زمین خیسه و هوای

خوشترین آواز، شیرین‌ترین لبخند برای تو که پرسیدی چرا چنین‌ام، عجالتاً این چند خط از شعرِ سایه رو داشته باش. متن کاملش یادم نیست. فردا