شهریور ۲۹, ۱۳۸۷

این روزها انگار دارم منطق الطیر عطار را زندگی می‌کنم. انگار احوالی که بر یکایک آن مرغان رفته است، بر من می‌رود. انگار من همراه

درویش! مکن ناله ز شمشیر احبا کاین طایفه از کشته ستانند غرامت!

رفتم برِ درویشی، گفتا که: «خدا یارت» گویی به دعای او شد چون تو شهی یارم!