اردیبهشت ۳۰, ۱۳۸۷

پیشِ چراغ . . .

یک لحظه داغم می‌کشی، یک دم به باغم می‌کشی پیش چراغم می‌کشی، تا وا شود چشمانِ من

گاهی اوقات . . .

گاهی اوقات آدم برای این‌که بداند چه چیزهایی دارد، چه نعمت‌هایی دارد و هر روز با آن‌ها زندگی می‌کند و بی‌اعتنا شاید، بی آن‌که آن‌