[پراکنده‌ها] | کلیدواژه‌ها:

[پراکنده‌ها] | کلیدواژه‌ها:

[پراکنده‌ها] | کلیدواژه‌ها:

مجاورت با کاخ ملکه‌ی بریتانیا این مزایا را دارد که گاهی اوقات شاهد عبور مارش‌زنانِ گارد از روبروی محل کارت باشی. از هر که پرسیدم نفهمیدم این‌ها کی هستند. یکی می‌گفت این‌ها گارد کلداستریم هستند. و سه چهار تا اسم دیگر از این گاردهای تاریخی خاندان سلطنتی بریتانیا را ردیف کرد. ولی این‌ها که در ویدیوی زیر می‌بینید لباس خاکستری به تن دارند. چند ماه پیش، همین‌ها به اضافه‌ی سواره نظامی سرخ‌پوش از این جلو رد می‌شدند. برای ما که هیچ نمی‌فهمیم معنای این‌ها را چیز عجیب و جالبی است و فقط نظم و ترتیب و مارش‌شان جالب است. شما هم ببینید اگر کسی فهمید که این‌ها که هستند و کارشان چی‌ست، همین‌ جا نظر بدهد لطفاً. فیلم هم معلوم است که داغ داغ است. نیم ساعت نشده است این‌ها از این‌جا رد شده‌اند.

ادامه‌ی مطلب…

[پراکنده‌ها] | کلیدواژه‌ها:

امروز یکی از همکاران کارتی به مناسب کریسمس فرستاده بود که جمله‌ای از نلسون ماندلا روی صفحه‌ی اول آن بود:
«آزاد بودن تنها برشکستن زنجیرهای خود نیست، بلکه زندگی کردن به شیوه‌ای است که به آزادی دیگران نیز احترام بگذاریم و آن را تقویت کنیم.»
روزمان خوش شد با این جمله.

[پراکنده‌ها] | کلیدواژه‌ها:

به سفارش سید خوابگرد طراحی صفحه را تغییر دادم که زودتر باز شود. نمی‌دانم این اتفاق افتاده است یا نه. متن سریع‌تر ظاهر می‌شود ولی اسکرول کردن توی صفحه ظاهراً سخت‌تر شده است و دلیل‌‌اش را هم نمی‌دانم. اگر کسی می‌تواند راهنمایی کند، ممنون می‌شوم. اگر نشود، شرمنده‌ی سید هستم و باید برگردم به همان صفحه‌ی قبل!

[پراکنده‌ها] | کلیدواژه‌ها:

تازه برگشته‌ام لندن. هوا، از هوای صبحگاه پردودِ تهران پاکیزه‌تر است و اینترنت به میزانی باورنکردنی سریع‌تر! به تمام کسانی که در ایران وبلاگ‌ می‌نویسند و وب‌سایت‌ها و وبلاگ‌های دیگر را می‌خوانند و به ای‌میل‌های‌شان پاسخ می‌دهند، صمیمانه و از بنِ دل تبریک می‌گویم. این کارهای جد و جهدی می‌خواهد بی‌کران. صبر ایوب می‌خواهد و عمر نوح! واقعاً هر کس در این وضعیت عطای اینترنت را هنوز به لقای‌اش نبخشیده است، چیزی است شبیه یا آدم «مؤمن» که به هر قیمتی ایمان‌اش را حفظ می‌کند. آسایش مؤمنان اینترنت و وبلاگ در ایران افزون باد!

[پراکنده‌ها] | کلیدواژه‌ها:

نیم ساعت شده است که بی‌وقفه دارد می‌بارد. آسمان سوراخ شده است انگار. بانو می‌گفت از صبح دارند به مردم هشدار می‌دهند که رگبار سختی در راه است و تا نیم ساعت پیش خبری نبود. از ایستگاه که آمدم بیرون، دو قدم رفتم آن طرف خیابان که سوار اتوبوس شوم و مسیری را که معمولاً پیاده می‌روم، سواره بیاییم که خیس نشوم. دو قدم رفتن همان و موش آب کشیده شدن همان. تازه شانس آوردم چتر همراهم بود. انگار باران به کای آسمان از زمین می‌بارید. حالا هم دارد به همان شدت می‌بارد. نصف آسمان آفتاب است و نصف دیگر سوراخ شده است. این باران‌های لندن هم حکایتی است به خدا.

[پراکنده‌ها] | کلیدواژه‌ها:

فکر کنم لازم است این را در وبلاگ‌ام بنویسم. کسانی که این وبلاگ را می‌خوانند یا ای‌میل می‌زنند حق دارند بدانند چرا از من خبری درست و حسابی نمی‌آید. این روزها سخت گرفتار پروژه‌ای بزرگ در اداره هستم که به زحمت مجال وبلاگ‌ نوشتن و حتی پاسخ دادن به ای‌میل‌ها پیدا می‌شود. در این یکی دو ماه اخیر بسیار پیش آمده است که ای‌میل‌های بعضی از ساکنان ملکوت هم بی‌جواب مانده است و ملکوت هم جز من مدیر دیگری ندارد. پس می‌شود سرزمینی سپرده به امان خدا! این روزها کمی با من مدارا کنید و صبوری بورزید. به زودی به حال عادی بر می‌گردم (یعنی امیدوارم این «زود» حسابی زود باشد و گرفتار کارهای تازه‌تر نشوم). اگر می‌بینید پاسخ بعضی ای‌میل‌ها را نداده‌ام، حمل بر بی‌ادبی و گستاخی نکنید. مشغله‌های کمرشکن و وقت‌گیر فراوان کاری فرصتی باقی نمی‌گذارند و ناچار به اولویت‌بندی کردن کارها می‌شوم. وبلاگستان این روزها بالاترین اولویت را ندارد، و گرنه حرف برای گفتن بسیار است و کارهای وبلاگستانی زیادی است که باید انجام داد.

اجازه بدهید مدتی در همین کنج عزلت کارها را اداره کنم. حتماً وقتی برگردم با دست پرتر باز می‌گردم. امیدوارم به زودی زود با فراغت بیشتر و ذهنی سرشارتر برگردم.

[پراکنده‌ها] | کلیدواژه‌ها:

نشسته‌ام، لپ‌تاپ به بغل، روی مبل و دارم همین‌جوری اخبار را می‌جورم. فکر کنم یکی دو ساعتی شده است که بی‌وقفه دارم خبر می‌خوانم یا مطلب تازه‌ای را می‌بینم و بعد درباره‌اش حرف می‌زنم و از بانو نظر می‌خواهم (از جمله این خبر و این خبر را بخوانید). طفلک دیگر عاصی شده است. دارد تکالیف دانشگاه‌اش را آماده می‌کند که پرینت بگیرد. من هم انگار دهان‌ام چفت و بند ندارد. همین‌جور هر چیزی را که می‌بینم بلافاصله با هیجان گزارش می‌کنم. بالاخره گفت: «می‌شود دو دقیقه زبان به کام بگیری من این‌ها را تمام کنم؟ حواس‌ام پرت می‌شود!». اما هنوز دو دقیقه سر نیامده بود که من به خبر بعدی رسیدم! امان از این زبان! این را نگفته بودم که وقتی بیفتم روی خط فکر کردن درباره‌‌ی چیزی، دیگر هیچ چیز جلودارم نیست. باید تا مرز فرسوده کردن و نخ‌نما کردن آن فکر و تمام حواشی و متون‌اش پیش بروم. به این می‌گویند پشتکار روان‌فرسا! آهای سید خوابگرد! خدا از گناه‌ات نگذرد که مرا از نوشتن چیزهای غیر مربوط به خودم کشاندی به شرح روایات روزمره! گناه تمامِ پیامدهای سوء این روایت‌ها به گردن تو!

پ. ن. حالا که این‌جور شد، فردا درباره‌ی کناره‌گیری بلر چیزی می‌نویسم که باید امروز بنویسم. چند بار بگویم من این سیاست‌مداران انگلیسی را سخت می‌ستایم؟ سیاست‌مداری، هنر است. سیاست ورزیدن یک هنر اساسی و جدی است. آموختن‌اش هم زمان می‌برد. مثل دوچرخه‌ سواری نیست که یکی دو بار که زمین خوردی دیگر یاد بگیری. حالا فردا می‌نویسم درباره‌ی بلر که کمی برگردم به حال و هوای این چند ماه گذشته!

[پراکنده‌ها] | کلیدواژه‌ها: