من خمش کردم خروش چنگ را…

يکی از آوازهايی که شجريان روی ابیاتی از مثنوی بانگ نی سايه خوانده است، در اجرای گلهای تازهی ۱۰۷ است که با تار هوشنگ ظريف و نی حسن ناهيد در سهگاه در گوشههای حدی و پهلوی اجرا شده است. تمام اطلاعات مربوط به اين آواز در خود برنامه آمده است.
Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.
[موسيقی, گلهای تازه] | کلیدواژهها: , ابوالحسن صبا, بانگ نی, سهگاه, شجريان, مثنوی, ه. ا. سايه, گلهای تازه ۱۰۷
وه که غرقِ خود تماشا میکنيد…
آب از سرچشمه صافی بود و پاک
بسترِ آلوده کردش بویناک
(*) اینکه قذافی زنده به دست انقلابيون افتاده است و سپس او را کشتهاند، تفاوتی در مضمون اين نوشته نمیگذارد. قذافی زنده میماند يا نه، همين که قصه با چنين خشونتی پايان يافته و همین که آدمی اين اندازه به حقارت و ذلت افتاده است و انسان تا اين درجه سقوط کرده است، کافی است برای اينکه آدمی به خود بلرزد از هول اين فاجعه.
[تأملات] | کلیدواژهها: , بانگ نی, ه. ا. سايه
توبهفرما را فزونتر باد ننگ!
سالها شد تا برآمد نامِ مرد
توبه کردی گرچه میدانی يقین
تائبی گر زانکه جامی زد به سنگ
آتشی خاموش شد در محبسی
ناجوانمردا که بر اندامِ مرد
بنگرید ای خامجوشان بنگريد
آن که او امروز در بند شماست
راه میجستید و در خود گم شديد
[واقعه] | کلیدواژهها: , بانگ نی, ه. ا. ساي, ه. ا. سايه
عشقِ بیفرزانگی ديوانگی است
امروز داشتم اين مثنوی تازهی سايهی نازنين را میخواندم. مناجات شگفتانگيزی است و سخت اشارتها دارد به روزگار ما. مزيد منفعت همگان تمامی مثنوی را، که در مجلهی شعر يافتماش، در اينجا میآورم:
روزگارا قصد ایمانم مکن
زانچه می گویم پشیمانم مکن
کبریای خوبی از خوبان مگیر
فضل ِمحبوبی ز محبوبان مگیر
گم مکن از راه پیشاهنگ را
دور دار از نام ِ مردان ننگ را
گر بدی گیرد جهان را سر بسر
از دلم امیّد ِخوبی را مبر
چون ترازویم به سنجش آوری
سنگِ سودم را منه در داوری
چونکه هنگام ِنثار آید مرا
حبِّ ذاتم را مکن فرمانروا
گر دروغی بر من آرد کاستی
کج مکن راه ِمرا از راستی
[زمزمههای دل] | کلیدواژهها: , احسان طبری, بانگ نی, سايه, مرثيه, ه. ا. سايه, هوشنگ ابتهاج