امروز وبلاگ نه چندانِ تازه‌ای رسماً به جمع حلقه‌ی ملکوت می‌پيوندد که سال‌هاست پرده‌نشين مُلکِ ملکوت بوده است؛ در واقع از همان روزهای نخست راه‌اندازی ملکوت در این‌جا به همتِ يارِ دلنوازِ ناديده‌ای که از دوستان مشترکِ ماست، احمد هاشمی صاحبِ صفحه و صحيفه‌ای در ملکوت بود هر چند آن حجره دايماً خاک می‌خورد تا همين روزها. و اين همان مصداق «پرهيز»ِ صاحب «ديدار» است!

گمان نمی‌کنم نويسنده‌ی خانه‌ی «ديدار» حاجتی به معرفی داشته باشد. قلم، بيان، انديشه و خيالِ او خود گويای کيستی اوست.  به شکل و شمايل صفحه که بنگريد، می‌بينيد که اين يک وبلاگِ ملکوت، با سایر وبلاگ‌ها تفاوت دارد و اين البته به اصرارِ خودِ صاحبِ اين حجره بوده است که مايل بود استقلالِ نوشته‌های مختلف‌اش را حفظ کند. سر و سامان دادن طراحی اين صفحات به شکل فعلی بدون ياری و همت امیرعباس رياضی و رامين امينی نازنين که هميشه بی هيچ تکلفی هر گاه از او یاری خواستم به کمک شتابيده، میسر نمی‌شد.

خانه‌ی مجازی اين همنشين نو آبادان و خامه‌اش پرتوان!