@ 5 فروردین، 1389 به قلم داريوش ميم
@ 1 فروردین، 1389 به قلم داريوش ميم
برای گشایش سال ۸۹، بهترین هدیهای که به فکرم رسید، دو آواز از شجریان است از مجموعهی گلهای تازه: شمارهی ۳۱ و ۴۲. مشخصات برنامهها در خود برنامه اعلام میشود. توجه من مثل همیشه به غزلها و مضمون شعرهاست. یکی شعر حافظ است و دیگری از سعدی. گوش بدهید و محظوظ شوید. سال تازه هم بر شما خجسته و مبارک باد.
[موسيقی, گلهای تازه] | کلیدواژهها: , شجریان, گلهای تازه, گلهای تازه
@ 20 اسفند، 1388 به قلم داريوش ميم
حال و هوای نوروز است و دو سه روزی است آوازی در بیات ترک را از شجریان گوش میدهم. برنامهی شمارهی ۱۴۴ گلهای تازه را. غزل حافظ است به همراه سهتار استاد احمد عبادی. این آواز خصوصاً به کار کسانی که مشقِ آواز میکنند و پی بیات ترک خوبی میگردند میخورد. این همه که این آوازها را در ملکوت میگذارم یک دلیل ساده دارد: خودم آوازی را میشنوم و لذت میبرم. دریغام میآید این شیرینی و لذت را تنها برای خودم نگاه دارم. حتماً هستند کسانی که همچون من از آن لذت میبرند و زخمهی سازی یا ارتعاش آوازی، روحشان را مینوازد و بیتِ شعری روزشان را میسازد. ستمِ ستمکاران و بیدادِ بیدادگران، شادیهای ما و فهمِ ما را نمیتواند برباید. ما با اینها و با بسی بیش از اینها زندهایم و زندهتریم. شعر و آواز همچون آب، باعث رویشِ جانهای ماست. ما با موسیقیهایمان هم سبز هستیم.
[موسيقی, گلهای تازه] | کلیدواژهها: , احمد عبادی, بیات ترک, شجریان, گلهای تازه, گلهای تازه
@ 1 اسفند، 1388 به قلم داريوش ميم
شجریان دو اجرای مشهور روی رباعیات خیام دارد که یکی به همراه صدای احمد شاملوست و کار فریدون شهبازیان است و دیگری اثری است که در برنامهی گلها پخش شده و به همت فرامرز پایور فقید اجرا شده است. این برنامه به «شب نیشابور» مشهور است و برنامهی گلهای ۱۸۲ است. طبق معمول، انتخاب موسیقی و شعر برای من معنای خاص دارد.
[موسيقی] | کلیدواژهها: , خيام, شب نیشابور, فرامرز پایور, گلهای تازه
@ 29 بهمن، 1388 به قلم داريوش ميم
دو آلبومی که در زیر میشنوید، پیشتر چندین بار در ملکوت آمده است. این دو، گلهای تازهی شمارهی ۴۸ و ۱۴۷ است و هر دو آلبوم در سهگاه اجرا شدهاند اولی در چهارگاه است و دومی در سهگاه. توضیحات مربوط به هر آلبوم در ابتدای اثر آمده است. این دو آلبوم، به ترتیب، مشهورند به «آفتابِ نیمهشب» و «ناز لیلی». به نظر من این دو، در شمارِ بهترین آوازهایی است که شجریان خوانده است. غزلها، یعنی غزل سعدی و حافظ، هر دو غزلهایی ناب هستند (دستِ کم برای من غزلهایی بسیار پرمغزند؛ یکی عاشقانه و دیگری رندانه). امروز را، میهمان این چهارگاه و سهگاهِ نازنین باشید. گوش بدهید و دعا کنید به جان خوانندگان و نوازندگان (و البته به روحِ رفتگانی چون معروفی فقید).
[موسيقی, گلهای تازه] | کلیدواژهها: , آفتاب نيمهشب, شجريان, چهارگاه, گلهای تازه, گلهای تازه
@ 23 دی، 1388 به قلم داريوش ميم
@ 12 آذر، 1387 به قلم داريوش ميم
داشتم با خودم نقد وقت را سبک-سنگین میکردم و این بیت مدام میآمد و میرفت که:
بیدلی در همه احوال خدا با او بود
او نمیدیدش و از دور خدایا میکرد
حالتی رفت و یادی آمد. یاد آواز راکِ شجریان افتادم. آوازی که روی این غزل حافظ خوانده است:
سحرم دولت بیدار به بالین آمد…
شاید یک بار دیگر این را نوشته باشم. گمان میکنم سال ۲۰۰۳ بود. سایه آمده بود لندن. یکی از آن شبها، سایه از این آوازِ شجریان حرف زد. او این آواز شجریان را در زمرهی بهترین آوازهایاش میدانست. بشنوید و جانتان را تازه کنید.
این برنامه، گلهای تازهی شماره ی ۱۰۶ است. نوازندگان این اثر پرویز یاحقی، جهانگیر ملک، فرهنگ شریف و منصور صارمی هستند. آنها که به نکات فنی آواز راک علاقهمند هستند میتوانند به
اینجا مراجعه کنند.
[موسيقی, گلهای تازه] | کلیدواژهها: , راک, شجريان, گلهای تازه, گلهای تازه