Mehdi گفت:

حظ کردم. بسیار خوب و با زبان برا و روشن و با شجاعت و انصاف نوشته ای. در این وضع شبهه ناک است که دفاع از حق و حقوق عام انسانی سخت ترین کار است. آسان همان تن دادن به این یا آن سوی افراط و تعطیل عقل است و کارگزاری تبلیغات رسانه ای جهتدار.
من جدا پیشنهاد می کنم این مطلب و مطالبی مانند آن را در ملکوت غربی به انگلیسی هم بنویسی. یا به صورت یادداشت و نامه برای روزنامه های معتبری مثل گاردین بفرستی.
کاش مسلمانان آن قدر هوشمند می بودند که مرکزی در بهترین سطوح علمی و عقلی و استدلالی برای مانیتور کردن تبلیغات ضداسلامی تاسیس می کردند و با زبان کسانی در پایه فلاطوری به مقابله با این شبهه افکنی هایی که خدا می داند چه جنگ ها در آستین آن است برمی خاستند. اما در غیبت چنین اهتمام هایی کار فردی فعلا مهمترین کار است. کلمه طیبه چونان شجره طیبه است. شاخه می دواند و ریشه می کند.
دوستار،
مهدی

امیر گفت:

متاسفانه نوشته تان را بسیار غرض ورزانه یافتم.تنها به ذکر یک مثال بسنده میکنم:دو فیلم(یکی اخیراً) دربارهء زندگی مسیح ساخته شده اند که هر دو سر و صدای زیادی برانگیختند ولی هیچ جای دنیا-نه حتا در رم!- پخش آنها ممنوع نشد.آیا مسیحیانی که فیلم “آخرین وسوسهء مسیح” را دیدند و آن را کاملاً ضد مسیح و سرشار از دروغ و ریا یافتند نویسندهء کتاب را مهدورالدم دانستند؟یا کارگردان فیلم را به قتل رساندند؟خشونت در اسلام موج میزند و چاره ای نیست جز این که این واقعیت را هر چقدر تلخ بپذیریم.این جمله های آخر ممکن است به دلیل “توهین به مقدسات” از اینجا حذف شود و همین کافیست تا ماهیت اصلی اسلام و مسلمانان را نشان دهد:حذف حرف و خود مخالف به هر شیوه ای که ممکن باشد!
شاد باشید.

داريوش گفت:

برای امیر می‌نویسم:
متأسفانه یک چیز را خطا متوجه شدید و اصلاً به لب سخن من توجه نداشتید. از هیچ جای نوشته‌ی من بر نمی‌آمد که باید آن فیلم‌ساز به قتل می‌رسید. هیچ کس هم جواز قتل او را صادر نکرده بود. این کار اقدام یک فرد بود و حتی اگر هم اقدام یک فرد نبود باید ریشه‌های آن را جستجو می‌کردیم. درباره‌ی آن دو فیلم هم که گفتید،‌ آخرین مورد را من دیده‌ام و مصایب مسیح فیلمی است که در آن خشونت موج می‌زند اما کارگردان شخصیت مسیح را خوار و خفیف نکرده است و حتی درباره‌ی یهودیان هم می‌توان با تأویل و تفسیر آن انتقادات را به حکومتیان یهود نسبت داد اما هیچ یک از دو فیلم کاری به این صراحت نکرده بودند. مسأله بر سر نفس محتوا نیست، ماجرا درجه و شدت بیان یک موضوع است. سخن من هم اعتراضی مبنی بر «اهانت به مقدسات» نبود. این خطای دیگر شماست. اهانت به مقدسات بازیچه و ابزاری سیاسی است. اهانت به عقاید مردم، اعتراضی انسانی و آزادی‌خواهانه است. اگر حضرت‌عالی به همین به اصطلاح «اهانت به مقدسات» معترضید چرا به موارد مشابه آن در اروپا و آمریکا معترض نمی‌شوید که بر سر اهانت به مقدسات مسیحی و یهودی، متهم را به خاک سیاه می‌نشانند؟ نمی‌توان به بهانه‌ی آزادی بیان به مردم اهانت کرد، ولو عقایدی داشته باشند که با افکار من و شما سازگار نیست. درباره‌ی آن واقعیت به اصطلاح تلخی هم که فرموده‌اید کافی است خود تحقیق کافی به عمل آورید، فارغ از تعصبات و جانبداری‌های سیاسی، و آن را با موارد مشابه آن در جهان و در سایر بسترهای قومی و فرهنگی و نژادی مقایسه کنید. اوضاع به آن تیرگی که شما تصویر می‌کنید نیست. اندکی تحقیق و مثقال ذره‌ای انصاف لازم دارد.

امیر گفت:

در ضمن من بر خلاف آن چه شما میپندارید قصد دشمنی با شما را ندارم و برایتان احترام زیادی هم قائلم و اگر باب بحثی را باز میکنم به هیچ وجه قصد دشمنی لجوجانه و بی منطق ندارم.اگر ادامهء این بحث باب میل شما نیست دیگر مزاحمتان نخواهم شد.

امیر گفت:

تفاوتی بین این دو نیست.از هر نژاد و رنگی که میخواهند باشند.شما ساختن اثری هنری را توهین به حساب می آورید یا تجاوز در ملا عام به زنان و دختران توسط همین اعراب که خود را مسلمان تر از خود محمد به حساب می آورند؟(من هم مثل شما در اروپا زندگی میکنم و بار ها دیده ام و شنیده ام از عرب هایی که در مترو و جاهای دیگر کارها میکنند که زبان از گفتنشان شرم دارد) حال شما نگران نوشته شدن چند واژهء بی معنی عربی بر بدن زنی هستید که واقعیاتی را بیان میکند که همه مان خوب میدانیم تا چه حد قطره ایست از دریا؟بهتر است شما هم همان انصاف را به خرج دهید…

داريوش گفت:

امیر عزیز!
یادداشت‌های مکرر جناب‌عالی را خواندم. قصد ندارم زیاد وارد جزییات ماجرا شوم، تنها دو نکته را یادآوری می‌کنم شاید خودتان متفطن نوع موضع‌گیری و برخوردتان شوید و مرا متهم به غرض‌ورزانه نوشتن نکنید. نخست این‌که شما چند مرتبه تکرار کرده اید چند واژه‌ی بی‌معنی عربی را بر بدن یک زن نوشته‌اند. امیدوارم خودتان هم فیلم را دیده باشید. اگر ندیده باشید که البته حرجی بر شما نیست و اگر هم دیده باشید امیدوارم شناختی حداقل ابتدایی از قرآن داشته باشید که کتاب دینی و مقدس یک میلیارد مسلمان است. بخش عمده ى دیالوگ هاى این فیلم نقل آیات قرآن است. هنوز نمی‌توانم درک کنم که آیات قرآن چطور می‌توانند «چند واژه‌ی بی‌معنی عربی» باشند؟! شما خودتان می‌توانید این تعبیر را هضم کنید؟ اینجا اگر سخنان شکسپیر را هم چند واژه‌ی بی‌معنی بنامید در سلامت عقل شما تردید خواهند کرد چه برسد به کتاب مقدس مؤمنین به یک دین آسمانی. دوم این‌که آری، سلمنا، پذیرفتیم که برای شما محمد و موسی و عیسی و زرتشت آدمیانی هستند درست مانند شما که هیچ فرقی با شما ندارند. آیا بقیه‌ی انسان‌های کره‌ی زمین و مخصوصاً مؤمنین به ادیان آن‌ها هم با شما هم‌عقیده هستند؟! دیگر این‌که آیا شما که مدعی برابری با آن‌ها هستید به قدر یک‌هزارم تأثیری که آن‌ها در تاریخ بشریت نهاده‌اند، در عالم انسانی و شکل دادن هویت جمعی و قومی نسل بشر نقش داشته‌اید؟ در باب باقی سخنان شما چیزی نخواهم گفت. تنها همین دو نکته را کفایت می‌دانم. حال انصاف بدهید آن کسى که غرض ورزانه نوشته است، کیست؟

توتم انديشه گفت:

سلام آقا داریوش
ما یه کانون غیر دولتی هستیم توی اصفهان که در زمینه اندیشه کار می کنیم اگه لطف کنید و لینک وبلاگ ما را به لیستتون اضافه کنید ممنون میشیم.باتشکر