مهاجر گفت:

متاسفانه این نظر امام در اواخر عمر ایشان بیان شد و یکی از ارکان انحراف نظام را با دست خود رقم زد. علاوه بر این، این موضوع یکی از موارد اختلاف آیت الله منتظری و امام خمینی بود که موضع آقای منتظری به صراحت در قبال آن بیان شد. متاسفانه اینهمه ظلم و ستم وفریب و نیرنگ فقط با این نظر توجیه می شود. این نظر نسخه اسلامی شده نظر چپی ها(مارکسیستها) است که معتقد بودند “هدف وسیله را توجیه می کند”
****************
دوست عزیز،
اگر دقت کرده باشید من با اصل سخن هیچ مخالفتی ندارم. سخن آقای خمینی اتفاقاً سخنی است به جا؛ اما در بستر مناسب خودش کارکرد دارد. به نظر من باید کمی با فاصله به ماجرا نگاه کنیم تا پیامدهای مثبت و منفی آن را بهتر ببینیم.
د. م.

سعید گفت:

خیلی اوقات برای رسیدن به همان باطن دین نیاز به ابزار قدرت وجود دارد…مثلا احتمالا قبول دارید که کمک به مظلوم،جزو باطن دین است..خوب چنین مفهومی در سطح کمی کلان تر یعنی مثلا دفاع از مظلومان عالم ، قطعا نیاز به ابزار قدرت و سیاست دارد که در اینجا شاید بهتر باشد ظواهر دین را فدای باطن آن کنیم..

مهدی گفت:

ظاهراً نکته مهم همین است که اشاره فرموده اید: آیا حفظ نظام که قدیم ترها و قدیمی ترها معمولاً به شکل “حفظ بیضه اسلام” مطرح میکردند الزاماً به معنی پشتیبانی نظام حکومتی خاصی است؟ آیا هر سخن دگر اندیشانه به معنی ایجاد اختلاف بین مسلمین و خراب کردن پشت جبهه است؟ آیا یادمان رفته که قاضی یزید (شریح) فتوای قتل امام حسین را به همین عنوان تفرقه انداختن میان مسلمین صادر کرد؟ مگر خلافت ها و حکومت های ستمگر در طول تاریخ اسلام و حامیان و مفتیان درباری همواره هر گونه تظلم و ناله دردآلود مردم ستم کشیده را به همین عنوان به خاک و خون نکشیده اند؟ البته حکومت های غیر مذهبی هم بهانه های دیگری داشتند. شاه هم جوانان مردم را به بهانه اقدام ضد ملی می کشت و دنیای امروز ، آزادگان و آزادیخواهان را به جرم تروریسم. نتیجه یکی است: هر کس آن بالا می نشیند می خواهد پایدار باشد و همیشگی ، و هر چه میخواهد بکند و هیچ کس هم نگوید بالای چشمت ابروست و هیچ صدائی آرامش خواب و صفا و لذت حکمرانی بلامنازع اورا آشفته نکند. بقیه اش حرف مفت است. هر قیمتی هم که مردم بدبخت برای استمرار این خلسه لذیذ حکمرانان بپردازند به نظر آنان هنوز کم است. بهانه ها چند گونه است و مطلب واحد.چاره ای نیست جز استفاده از تجربه خردمندان اندیشه سیاسی در این که دموکراسی واقعی بهترین راه موجود است هر چند به هیچ وجه بهترین نباشد. اما اکنون که چنین امید از هر زمان دور از دست ترست چاره نیست جز بستن دفتر آرزوهای جوانی و بر طاق نهادن امیدهای سوخته و جان کندن شبانه روزی در به دست آوردن تکه ای نان و تبدیل شدن به مهره ای بی اختیار در این آسیای دوزخی که گر چه با خون بینوایان می گردد اما نان خوش خوراکی برای آنان که بر خر مراد سوارند فراهم می آورد تا از زندگی و عمر و استعداد سان دیدن از شش مأموم و بیشتر در نماز جماعت واحد (که شهریست پر کرشمه و خوبان ز شش طرف ، الخ) بهره برند و به ریش من و تو که در اندیشه حفظ مرز نظام و عدم تعدی از محدوده مجازیم قهقهه مستانه سر دهند.