۱. گفتمان «حق» در برابر «باطل» و «سفيد» در برابر «سياه» و نگرش دوگانه‌ساز، گفتمانی است که ديگر نه از اهل خرد دلبری می‌تواند کردن و نه اساساً حقِ حقيقتی را می‌تواند ادا کند. اين گفتمان بيشتر گره‌گشای ذهن‌های تنبلی است که تکثر جهان و انسان را نمی‌توانند ببينيد و غافل از آن اشاره‌ی «قبائلا و شعوبا» هستند و الخ.
۲. به فرض هم که گفتمان «حق» و «باطل» را باز بشود در جايی به کار بست، «حق بودن شما» از «باطل بودن ديگران» نتيجه نمی‌شود. اين دو هيچ ربط منطقی به هم ندارند. برای مسجل کردن دومی بايد شاهد و حجت و برهان اقامه کنی. اگر براهين‌ات تاب سنجش بياورد حداکثر باطل بودن ديگری را ثابت کرده‌ای. برای اثبات «محق» بودن خودت بايد جان بکنی (در حقيقت اگر اساساً محق باشی، در پی جان کندن و موجه کردن خودت نمی‌روی). پس اثبات حقانيتِ شما از ثبوت بطلان ديگری بر نمی‌خيزد (مگر در موارد خاصی که ربطی اندام‌وار میان بطلان ديگری و حقانيت خود وجود داشته باشد).
۳. پس مغالطه‌تان را ببريد جايی که خريدار زودباور و عوام داشته باشد!