تقويم‌اش را داشت ورق می‌زد. گفت: «امروز شنبه، يکم شعبان است.» گفتم: «خوب، می‌دانم. اما چه ربطی به ما دارد؟» با خودم فکر کردم تنها نکته‌ای از ماه شعبان که به من ربط مستقيم دارد، روز تولدم است که به ماه قمری می‌شود پانزده شعبان! اما چيزی که گفت اين بود:
«ماه شعبان منه از دست قدح، کاين خورشيد
از نظر تا شبِ عيد رمضان خواهد شد!»
حال اين کدامين قدح است که به گفته‌ی او بايد در اين يک ماه از دست فروننهاد؟ اگر قدح، قدح باده‌ی معنويات است، اتفاقاً در ماه رمضان ذوق و حلاوت‌اش بيشتر است. نيست؟ پس کدام باده را می‌توان در ماه شعبان نوشيد که فرصت‌اش از دست نرود؟