این آلبوم لطفی را حتماً شنيده‌ايد. اين از اولين کارهايی بود که مرا دلبسته‌ی ساز لطفی کرد. توضیح اضافه نمی‌دهم. فرصتی بود بعداً درباره‌اش چیزی خواهم نوشت. بخش اول که با تار و در راست‌پنج‌گاه است، لطفی آواز هم می‌خواند روی شعر مولوی. در واقع تصنیف‌مانندی است که لطفی می‌خواند؛ و همين را من خیلی دوست دارم.
April 10, 2009
« ديوانِ اصلاح | صفحه‌ی اصلی | نورِ جان در ظلمت آبادِ بدن... »
قافله سالار
مطالب مرتبط
* رستاخيز ققنوس
* و اما شهرام ناظری
* تا بيکران دور دست
* تصحيح يک اشتباه
* شجريان از دو نگاه
* اميدهای ما به شجريان
* سپيده‌ای که تنها يک بار دميد
نظرها (1)
من نیز عاشق این کارم. خداوند این کارهای لطفی را زیاد گرداناد!
همایون داد | شنبه، ۲۲ فروردین ۱۳۸۸، ۰۸:۲۰